غزل و تعبیر شماره 332 - تعبیر شماره 332

غزل شماره 332: مزن بر دل ز نوک غمزه تيرم که پيش چشم بيمارت بميرم نصاب حسن در حد کمال است زکاتم ده که مسکين و فقيرم چو طفلان تا کی ای زاهد فريبی به سيب بوستان و شهد و شيرم چنان پر شد فضای سينه از دوست که فکر خويش گم شد از ضميرم قدح پر کن که من در دولت عشق جوان بخت جهانم گر چه پيرم قراری بسته‌ام با می فروشان که روز غم بجز ساغر نگيرم مبادا جز حساب مطرب و می اگر نقشی کشد کلک دبيرم در اين غوغا که کس کس را نپرسد من از پير مغان منت پذيرم خوشا آن دم کز استغنای مستی فراغت باشد از شاه و وزيرم من آن مرغم که هر شام و سحرگاه ز بام عرش می‌آيد صفيرم چو حافظ گنج او در سينه دارم اگر چه مدعی بيند حقيرم تعبیر غزل 332: به توانایی ها و هوش خود اعتماد داشته و با توجه به تصمیماتی که می گیرید اقدام کنید. اعتماد به نفس خود را بالا ببرید و با اراده و عزم راسخ قدم بردارید. برای چیره شدن به سختی ها و مشکلات اراده قوی و همت عالی نیاز است. سفره دل را برای نامحرم باز نکنید که پشیمانی به دنبال خواهد داشت.