توضیحات
غزل شماره 288:
کنار آب و پای بيد و طبع شعر و ياری خوش
معاشر دلبری شيرين و ساقی گلعذاری خوش
الا ای دولتی طالع که قدر وقت میدانی
گوارا بادت اين عشرت که داری روزگاری خوش
هر آن کس را که در خاطر ز عشق دلبری باريست
سپندی گو بر آتش نه که دارد کار و باری خوش
عروس طبع را زيور ز فکر بکر میبندم
بود کز دست ايامم به دست افتد نگاری خوش
شب صحبت غنيمت دان و داد خوشدلی بستان
که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش
میای در کاسه چشم است ساقی را بناميزد
که مستی میکند با عقل و میبخشد خماری خوش
به غفلت عمر شد حافظ بيا با ما به ميخانه
که شنگولان خوش باشت بياموزند کاری خوش
تعبیر غزل 288:
از لحظات زندگی نهایت استفاده را ببرید و قدر جوانی را بدانید. وقت خود را برای کارهای بیهوده به تلف نکنید. روزهای کامیابی و خوشی فرا رسیده و ایام خوبی را می گذرانید. از کبر و غرور برحذر باشید. از خواب غفلت و بی خبری بیدار شوید تا بعدا افسوس این روزها را نخورید. حالا که خوشبختی در خانه تان را زده، شما هم همت کرده و برای رسیدن به آن چه در دل دارید تلاش کنید.