غزل و تعبیر شماره 280 - تعبیر شماره 280

غزل شماره 280: چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش به هر شکسته که پيوست تازه شد جانش کجاست همنفسی تا به شرح عرضه دهم که دل چه می‌کشد از روزگار هجرانش زمانه از ورق گل مثال روی تو بست ولی ز شرم تو در غنچه کرد پنهانش تو خفته‌ای و نشد عشق را کرانه پديد تبارک الله از اين ره که نيست پايانش جمال کعبه مگر عذر ره روان خواهد که جان زنده دلان سوخت در بيابانش بدين شکسته بيت الحزن که می‌آرد نشان يوسف دل از چه زنخدانش بگيرم آن سر زلف و به دست خواجه دهم که سوخت حافظ بی‌دل ز مکر و دستانش تعبیر غزل 280: به دنیال کسی هستید که بتوانید به او اعتماد کرده و سفره دل را برایش باز کنید. مدتی است گوشه گیری اختیار کرده اید اما با خجالت و عزلت نشینی گره کار باز نخواهد شد. از افسردگی و انزوا خارج شوید و بهانه جویی نکنید تا دل تان جوان شود. به زودی با تلاش و کوشش به اهداف خود نائل می شوید و نشانه های آن را از هم اکنون مشاهده می کنید. به خداوند توکل کنید که درهای خوشبختی به روی شما باز می شود. نگران مسافر نباشید. انشالله بیمار شفا پیدا می کند.