غزل و تعبیر شماره 195 - تعبیر شماره 195

غزل شماره 195: غلام نرگس مست تو تاجدارانند خراب باده لعل تو هوشيارانند تو را صبا و مرا آب ديده شد غماز و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند ز زير زلف دوتا چون گذر کنی بنگر که از يمين و يسارت چه سوگوارانند گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببين که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند نصيب ماست بهشت ای خداشناس برو که مستحق کرامت گناهکارانند نه من بر آن گل عارض غزل سرايم و بس که عندليب تو از هر طرف هزارانند تو دستگير شو ای خضر پی خجسته که من پياده می‌روم و همرهان سوارانند بيا به ميکده و چهره ارغوانی کن مرو به صومعه کان جا سياه کارانند خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد که بستگان کمند تو رستگارانند تعبیر غزل195: شایددر گذشته اشتباهاتی انجام داده اید اما ماهی را هروقت از آب بگیرید تازه است، از همین الان که به اشتباهات خود پی برده اید به دنبال جبران آن ها باشید و راه درست را در پیش بگیرید. با افراد دانا و با تجربه مشورت کنید تا بتوانید راه حل مشکلاتی که سر راهتان وجود دارد را پیدا کنید. دلبسته دنیای فانی و لجظات زودگذر نباشید. انشاالله بیمار شفا پیدا می کند.