غزل و تعبیر شماره 209 - غزل شماره 209

غزل شماره 209: قتل اين خسته به شمشير تو تقدير نبود ور نه هيچ از دل بی‌رحم تو تقصير نبود من ديوانه چو زلف تو رها می‌کردم هيچ لايقترم از حلقه زنجير نبود يا رب اين آينه حسن چه جوهر دارد که در او آه مرا قوت تاثير نبود سر ز حسرت به در ميکده‌ها برگردم چون شناسای تو در صومعه يک پير نبود نازنينتر ز قدت در چمن ناز نرست خوشتر از نقش تو در عالم تصوير نبود تا مگر همچو صبا باز به کوی تو رسم حاصلم دوش بجز ناله شبگير نبود آن کشيدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع جز فنای خودم از دست تو تدبير نبود آيتی بود عذاب انده حافظ بی تو که بر هيچ کسش حاجت تفسير نبود تعبیر غزل 209: شما لیاقت بسیاری چیزها را دارید، شکست خورده اید و همه چیزتان را از دست داده اید، اگرچه خودتان مقصر هستید اما بهتر است از این حسرت و افسوس برای گذشته دست بردارید و خودتان را عذاب ندهید، ضعف و ناامیدی چاره کار نیست، قوی باشید و دوباره شروع کنید. بر سر دوراهی قرار گفته اید که شما را سرگردان کرده، در مورد این کار بهتر است بیشتر از این جلو نروید زیرا به نظر می رسد مقدمات آن هنوز فرا نرسیده است.