غزل و تعبیر شماره 53 - تعبیر شماره 53

غزل شماره 53: منم که گوشه ميخانه خانقاه من است دعای پير مغان ورد صبحگاه من است گرم ترانه چنگ صبوح نيست چه باک نوای من به سحر آه عذرخواه من است ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله گدای خاک در دوست پادشاه من است غرض ز مسجد و ميخانه‌ام وصال شماست جز اين خيال ندارم خدا گواه من است مگر به تيغ اجل خيمه برکنم ور نی رميدن از در دولت نه رسم و راه من است از آن زمان که بر اين آستان نهادم روی فراز مسند خورشيد تکيه گاه من است گناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ تو در طريق ادب باش و گو گناه من است تعبیر غزل 53: به تازگی اشتباهی کرده اید که باعث نگرانی شما شده است. بی دلیل خودتان را آزار ندهید، همه چیز با عذرخواهی و تقاضای بخشش ختم به خیر خواهد شد و مشکلات حل می شود. تنبلی را کنار بگذارید، عزم خود را جزم کرده و با توکل بر خدا به سوی اهدافتان حرکت کنید. در طول مسیر برکات و رحمت های خداوند شامل حال شما خواهد شد. نذر خود را ادا کنید. اگر هر لحظه به یاد خدا باشید و با نیت رضای خدا هر کاری را انجام دهید مطمئن باشید به مقام عالی و درجات والا دست پیدا خواهید کرد.