«شاید هیچ‌کس نیچه را، به‌خاطر خلق و خو و افکارش، طرفدار ورزش‌های جمعی نداند. آما آیا می‌توان فوتبال را یک بازی فردی نیز دانست؟ دیوید کیلپاتریک در این مقاله می‌کوشد نشان دهد که اتفاقا نیچه اگر در زمانه‌ای می‌زیست که فوتبال پدید آمده بود، عاشقش می‌شد. وی با بررسی تیم‌های مختلف به این نتیجه می‌رسد که نیچه، توپچی‌های لندن را برای طرفداری انتخاب می‌کند. آیا می‌توان از نظرگاه نیچه، به ساختار تیمی آرسنال نگریست؟ پاسخ کیلپاتریک بله است.»