نویسنده مقاله‌ای که در وینش‌آوای این هفته می‌شنوید باور دارد که آرتور کریستال در کتابش با عنوان «فقط روزهایی که می‌نویسم» توانسته به متنی دموکراتیک برسد: کریستال در هیچ جای از نوشته‌هایش قصد ندارد که جواب سوال‌ها را به شکل متقن بیان کند. به عبارتی همیشه به خوانندگان فرصت می‌دهد که از منظری متفاوت -و با اتکا بر دانش خود- جواب‌های دیگری را برای سوال‌ مورد نظر پیدا کنند، از این رو متن همیشه پویا باقی‌ می‌ماند و انگار خودِ متن‌ها می‌اندیشند. متن دموکراتیک به خواننده اجازه می‌دهد در پایان کار همراه با اطلاعاتی که نویسنده در اختیارش قرار داده، نظری متفاوت به نسبت نظر نویسنده داشته باشد. این مقاله صوتی را با صدای غزال فاتح‌راد بشنوید. درباره کتاب «فقط روزهایی که می‌نویسم» نوشته آرتور کریستال و ترجمه احسان لطفی، نویسنده مقاله: کاوان محمدپور، صدای غزال فاتح راد