06_دیوانه بازی

از متن : شادمانی و خوشبختی در یک نت تنها نهفته نیست، شادمانی آن چیزی است که در دو نتی که با هم تلاقی میکنند وجود دارد . بدبختی وقتی است که نت عوضی نواخته می شود، چون نت شما با نت همسفرتان در هم نمی آمیزد . خطرناکترین جدایی ها میان مردم در همین نکته نهفته است ، نه در جایی دیگر ، در ضر ب آهنگ ه.

این متن زیبا و ظریف با زبانی استعاری، رابطه‌های انسانی را همچون قطعه‌ای موسیقایی تصویر می‌کند شادمانی در هم‌آوایی است، نه تک‌نوازی

متن با استفاده از استعاره‌ی موسیقی، خوشبختی را حاصل هم‌آوایی دو نت می‌داند، نه زیبایی یا درستی یک نتِ تنها. این یعنی حتی اگر "منِ تنها" نت زیبایی بنوازم، شادمانی واقعی وقتی شکل می‌گیرد که صدایم با صدای دیگری در هماهنگی باشد. بدبختی نه از ضعف یا اشتباه یکی از افراد، بلکه از "ناسازگاری" در ریتم و آوا ناشی می‌شود — یعنی وقتی دو نفر درک مشترکی از زمان، احساس، یا مسیر ندارند. اینجا، بدبختی یک «حادثه» نیست، بلکه یک ناسازگاری بنیادین در موسیقی مشترک زندگی است. خطرناک‌ترین جدایی‌ها در همین نکته نهفته است، در ضرب‌آهنگ‌ها.

این خط، عمیق‌ترین بخش متن است. جدایی، اغلب نه از خیانت یا دعوا، بلکه از ناهماهنگیِ عمیقِ زیستی و احساسی شروع می‌شود. آدم‌ها از یکدیگر "جا می‌مانند" نه از روی بی‌مهری، بلکه چون در ریتم متفاوتی زندگی می‌کنند.

آهنگ پایانی: "I Will Always Love You" از Whitney Houston،

انتخاب این آهنگ پایانی، مثل پرده‌ی آهسته‌ی یک سونات جدایی‌ست: حتی اگر نت‌های ما با هم هم‌صدا نبودند، هنوز عشق در من جاری‌ست. فقط دیگر نمی‌نوازیم

اگر می‌خواهی در رابطه‌ای بمانی، فقط به زیبایی نت خودت بسنده نکن؛ گوش بده که آیا با دیگری هم‌نوا می‌شوی یا نه.

و اگر نمی‌شوی، شاید وقت آن است که قطعه‌ی مشترک را با احترام ببندی.