02_دیوانه بازی

در ترجمه پرویز شهدی از «دیوانه‌بازی» کریستین بوبن، این بخش کوتاه و بسیار تأثیرگذار درباره افسردگی هست: که گفته :

«می‌دانی افسردگی یعنی چه؟

تا به‌حال کسوف دیده‌ای؟

خوب این هم مثل آن است: ماه جلو قلب می‌آید

و قلب دیگر نوری از خودش نمی‌پراکند.»

این تشبیه زیبا و شاعرانه، تصویری از تاریکی درون‌مان ارائه می‌دهد؛ همان‌طور که در کسوف، روشنایی روز کاهش می‌یابد، در لحظات افسردگی نیز نور درونی ما رو به خاموشی می‌رود.

تعبیر این جمله‌ی بوبن، تصویری از افسردگی به‌مثابه یک کسوف درونیه. همون‌طور که ماه گاهی میاد و جلوی نور خورشید رو می‌گیره، در افسردگی هم یه چیز ناپیدا—شاید خاطره‌ای، فقدانی، یا فرسودگی تدریجی—میاد و جلوی قلب رو می‌گیره. نه اینکه قلب نباشه، یا از کار افتاده باشه، نه…

فقط دیگه نمی‌تابه.

نورش، گرماش، شوقش، انگار زیر سایه‌ای پنهان شده.

و این سایه، با تمام نرمی و سکوتش، آدم رو از جهان جدا می‌کنه.

این نگاه بوبن، افسردگی رو نه یک بیماری، که یک پدیده‌ی طبیعی می‌بینه—سایه‌ای موقت، اما واقعی.

و شاید همین دید شاعرانه کمک کنه که به‌جای ترسیدن ازش، بتونیم باهاش مکث کنیم، تماشاش کنیم، و کم‌کم ازش عبور کنیم.

ترانه پایانی :

"Total Eclipse of the Heart"

خواننده: Bonnie Tyler

سال: 1983

🖋 مضمون ترانه:

در این ترانه، «کسوف کامل قلب» استعاره‌ای از احساس تهی‌بودن، غم، و گم‌شدن در یک رابطه یا درون خود هست. خواننده از لحظاتی می‌گه که احساس می‌کنه قلبش دیگه نمی‌درخشه، عشق رفته و همه‌چیز تاریک شده.

"There's nothing I can do, a total eclipse of the heart..."

هیچ کاری ازم برنمیاد، یک کسوف کامل قلبه…