به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش ۲۷۴

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۷۴

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

به دور لا/له قدح گیـ/ر و بی‌ريا/ می‌باش

به بوی گل نفسی همدم صبا می‌باش

نگويمت که همه ساله می‌پرستی کن

سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش

چو پير سالک عشقت به می حواله کند

بنوش و منتظر رحمت خدا می‌باش

گرت هواست که چون جم به سر غيب رسی

بيا و همدم جام جهان‌نما می‌باش

چو غنچه گرچه فروبستگی‌ست کار جهان

تو همچو باد بهاری گره‌گشا می‌باش

وفا مجوی ز (گیتی و گر ) کس ور سخن نمی‌شنوی

به هرزه طالب سيمرغ و کيميا می‌باش

مريد طاعت بيگانگان مشو حافظ

ولی معاشر رندان (آشنا) پارسا می‌باش