دلا رفیق سفر بخت نیک‌خواهت بس ۲۶۹

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۶۹

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

دلا رفيق سفر بخت نيکخواهت بس

نسيم روضه‌ی شيراز پيک راهت بس

دگر ز منزل جانان سفر مکن درويش

که سير معنوی و کنج خانقاهت بس

هوای مسکن مالوف و عهد يار قديم

ز رهروان سفرکرده عذرخواهت بس

به صدر مصطبه بنشين و ساغر می نوش

که اين قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس

وگر کمين بگشايد غمی ز گوشه‌ی دل

حريم درگه پير مغان پناهت بس

زيادتی مطلب کار بر خود آسان کن

صراحی (که شیشه‌ای) می لعل و بتی چو ماهت بس

فلک (زمان) به مردم نادان دهد زمام مراد

تو اهل فضلی و دانش همين گناهت بس

به هيچ ورد دگر نيست حاجت ای حافظ

دعای نيم شب و درس صبحگاهت بس

به منت دگران خو مکن که در دو جهان

رضای ايزد و انعام پادشاهت بس