دلم رمیده‌ی لولی‌وشی‌ست شورانگیز ۲۶۶

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۶۶

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

دلم (ربوده‌ی) رميده‌ی لولی‌وشی‌ست شورانگيز

دروغ‌وعده و قتال‌وضع و رنگ‌آميز

فدای پيرهن چاک ماهرويان باد

هزار جامه‌ی تقوا و خرقه‌ی پرهيز

خيال خال تو با خود به خاک خواهم برد

که تا ز خال تو خاکم شود عبيرآميز

فرشته عشق نداند که چيست (قصه مخوان) ای ساقی

بخواه جام و گلابی به خاک آدم ريز

پياله بر کفنم بند تا سحرگه حشر

به می ز دل ببرم هول روز رستاخيز

فقير و خسته به درگاهت آمدم رحمی

که جز ولای توام نيست هيچ دستاويز

بيا که هاتف ميخانه دوش با من گفت

که در مقام رضا باش و از قضا مگريز

ميان عاشق و معشوق هيچ حائل نيست

تو خود حجاب خودی حافظ از ميان برخيز