قسمت دوم از کتاب کودکانمان به ما چه میآموزند با رادیو یارمد
نوشتهی پیرو فروچی
ترجمهی مهسا ملک مرزبان
نشر نی
با صدای: سمیه صادقی
فضادادن به کودک
ذهن بشر معدنی سرشار از تواناییهای عجیب و غریب است. بچهبزرگکردن به معنی عملیشدن این واقعیت است. پیشرفتهای کودک هیچ ربطی به ما ندارد، راه خودش را میرود، مسیرش مستقل از من است و سرنوشت خودش را دارد. وقتی من در برابر کودک و در برابر فضایی که برای رشد منحصربهفردش، تواناییها، نیازها و علائقش در اختیارش میگذارم؛ انتظارات نابهجایم را کنار گذاشته و در کنارشان میمانم، احساس میکنم بیشتر لذت میبرم. من انتخاب میکنم که در برابر کودکم رابطهی همراه با توقع و انتظارات پیاپی داشته باشم یا ارتباطی همراه با حمایت و سپاسگزاری. وقتی انتظاراتم را بالا میبرم بهشدت تلخ و عبوس میشوم. و این یکی از نشانههای ترس است. ترس از تنهاماندن. خیلی وقتها ما با انتظاراتمان فضای زندگی کودکان و دیگران را میگیریم. چقدر خوب است که بتوانیم در کنار دیگران و مخصوصاً کودکانمان باشیم و به آنها فرصت نفسکشیدن بدهیم و تنها در موقعیتهایی که به ما نیاز دارند حضورمان را اعلام کنیم. وقتی به آنها آزادی همراه با راهنمایی میدهیم، خودمان هم بیشتر احساس رهایی میکنیم.
تلگرام:
اینستاگرام:
@yaarmadd
اولین نفر کامنت بزار
بخش اول
مقدمهی کتاب بچههایما...
نقشهایی که به کودکان ...
وقتی کودکی کاری انجام ...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است