هوشنگ ابتهاج | جمع پراکنده

▨ نام شعر: جمع پراکنده (رحیل)

▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج

▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــــــ

فریاد که از عمرِ جهان هر نفسی رفت

دیدیم کز این جمعِ پراکنده کسی رفت

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ

زین‌گونه بسی آمد و زین‌گونه بسی رفت

آن طفل که چون پیر از این قافله در ماند

وان پیر که چون طفل به بانگِ جَرَسی رفت

از پیش و پسِ قافله‌ی عمر میندیش

گه پیشروی پی شد و گه بازپسی رفت

ما هم‌چو خسی بر سر دریای وجودیم

دریاست؛ چه سنجد که بر این موج خسی رفت

رفتی و فراموش شدی از دلِ دنیا

چون ناله‌ی مرغی که ز یاد قفسی رفت

رفتی و غم آمد به سر جای تو، ای داد

بیدادگری آمد و فریادرسی رفت

این عمر سبک‌سایه‌ی ما بسته به آهی است

دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت