سیمین بهبهانی | در انتظار تناسخ

▨ نام شعر: در انتظار تناسخ (الاغ کودکی ما)

▨ شاعر: سیمین بهبهانی

▨ با صدای: سیمین بهبهانی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

_________

قطعا الاغ کودکیِ من، مرده‌ست و نیز نسل و تبارش

وان پیرِ آزمندِ لئیمی کان گونه می‌کشید به کارش

کو آن دو چشم سرمه کشیده، یال و دم به قاعده چیده

پالانِ سرخِ اطلس و مخمل، منگول و بندِ و حاشیه‌دارش؟

پیشانیش بلند و خضابی، آراسته به مهرهٔ آبی

اسبابِ فخر بود و تجمل، گاهی که می‌شدیم سوارش

با خشم و قهرِ صاحبِ پیرش، سازش‌پذیر جانِ اسیرش

بس راهِ سخت و بارِ گران را، آسان گرفته صبر و قرارش

اینک الاغِ کودکی من روحش حلول کرده در این تن

زین پس نه تیزپوی و توسن، در من شکسته پای فرارش

با چشم‌های سرمه کشیده، با شرم در نگاهِ رمیده

من آن ستورِ رامِ خموشم با ذهنِ کندِ ساده‌نگارش

گر نیست مهره، طوق که دارم پالان نظیر {بدیل} جامه شمارم

اسباب فخر هست و تجمل با این ستور و کارگزارش

بیگارگیرِ شوخِ زمانه دارد به رهبیم {سروریم} بهانه

از پی کشانده جان و تنم را  در راه پر ز خاره و خارش

اینک مرا، نه من؛ منِ او را، این برده باِر قهرِ عدو را

دیده‌ست عالمی که به خواری خم گشته پشتِ خسته ز بارش

آه، این ستور کودکی من خو کرده با شقاوت دشمن

زنده‌ست در ضمیرِ نهانم؛ گیرم که مُرده نسل و تبارش

اکنون بگو که آن دَمِ فرّخ در من دمد ز نو به تناسخ

آزاده‌وار جانِ شریفی آزادگی مُدام شعارش

▨

سیمین بهبهانی