شماره‌ی یازده:درباره‌ی عدالت‌فرهنگی (پنجم)| برگرفته از کتاب درباره‌ی عدالت‌فرهنگی اثر احمد‌اولیایی

توضیحات

اینکه از میان عقل، حس، الهام، شهود، عرف، وحی و ... کدام یک ابزار معرفت‎شناسی انسان در فهم عدالت است، بحثی مهم و البته پردامنه است. آنچه در عدالت فرهنگی برای ما بیشتر موضوعیت دارد، مبدأ تشخیص مصادیق عدالت فرهنگی و بی‎عدالتی فرهنگی است. تفاوتی که در عدالت اقتصادی به عنوان مهم‎ترین و نزدیک‎ترین مفهوم عدالت به ذهن، با عدالت فرهنگی وجود دارد در مؤلفه «انتخاب» است. در اقتصاد، از آن جهت که عمده منابع در دستان دولت است و مردم - به غیر از بخش «کار» که بر روی دوش آن‌هاست- عموماً نظاره‎گر توزیع ثروت توسط دولت یا حاکمیت‎اند. این نظاره‎گری به نوعی سنگینی بار تشخصی مصداق، معیار و اصول عدالت اقتصادی را از روی آن‌ها برداشته و روی دوش دولت گذاشته است. این به معنای نفی انتخاب‌های مردم و نقش ایشان نیست. اما در عدالت فرهنگی، مردم در تولید و توزیع کنشگری فرهنگی نقش دارند و مؤلفه «انتخاب» نقش پررنگی خواهد داشت.

مردم انتخاب می‌کنند که اولاً در مقام کنشگر، چه کنش فرهنگی را انتخاب کنند؛ ثانیاً در مقام مصرف کننده فرهنگ، چه مصرفی را انتخاب نمایند. هرچند نمی‌توان منکر نقش سیاست‌های فرهنگی دولت‌ها شد، اما نهایتاً تعیین معیار عدالت فرهنگی را بر خلاف اقتصاد نمی‌توان روی دوش دولت‌ها گذاشت؛ چرا که در آنجا منابع در اختیار دولت‌ها بود و اینجا در اختیار مردم...

با صدای

دسته بندی‌ها

رده سنی

محتوای تمیز

تگ ها