اسماعیل خویی | جهان در صدای تو آبی‌ست

▨ نام شعر: جهان در صدای تو آبی‌ست

▨ شاعر: اسماعیل خویی

▨ با صدای: اسماعیل خویی

▨ موسیقی متن: قطعه‌ی «مدار اول» از حسام ناصری و میلاد محمدی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

صدای تو را دوست دارم‏

صدای تو از “آن” و از جاودان می‌سراید

صدای تو از لاله‌زاران که بر باد

صدای تو از نوبهاران که در یاد

می‌آید.‏

صدای تو را، رنگ و بوی صدای تو را دوست دارم‏

‏ صدای تو‏ از آن سوی شور

از پشت بیداد می‌آید،

و جان ِدل ِمن،

دلِ جانم از آن به فریاد می‌آید

صدای تو اندوه خیام را دارد

در آن دم که چون کهکشان، ابری از ماهتاب و ستاره‏

نوای غزل‌های حافظ

بر آن، شادخواران و اندوه‌گزاران، ببارد، بشارد

صدای تو،

اندوهِ شاد صدای تو را دوست دارم

‏

مخالف‌سُرای همایون و بیداد!‏

صدای تو در پرده‌ی دلکشِ شور زیباست

و بر موج‌زارانِ دشتی،‏

و بر اوج‌سارانِ ماهور

و در هرچه گوشه‌ست از هر چه پرده‌ست

حریر صدایت به تحریر، ‏چو بر صیقل برکه‌ها بازی نور، زیباست

‏ صدای تو هم‌بفتی از مخملِ آب و از طعم آتش‏

صدای تو، چون روح آیینه بی‌خش و بی‌غش‏

جهان در صدای تو آبی ست‏

و زیر و بم هر چه از اصفهان در صدای تو آبی ست‏

و هر سُنت از دیرگاهان و هر بدعت از ناگهان

در صدای تو آبی ست‏

و نو می‌شود کهنه، وقتی که از پنجره‌ی حنجره‌ی تو‏ گذر می‌کند‏

و تالارِ پژواک را در دل و جان تو به صد چلچراغ از برافروختن

چو تالار آیینه، از چار سو شعله‌ور می‌کند‏

به هر گاهی از خوش ترین‌های بی‌گاه‏ 

صدایت چو قالیچه‌ای نور ‏می‌آید

و زین آسمان ترشروی مرا می‌رباید، مرا می‌برد دور‏

سوی مخملستان ژرف پگاه‌آسمانِ نشابور‏

‏ صدای تو بیداد اندوه در شور شادی

صدای تو فریاد زنجیر و گلبانگ آزادی من‏

صدای تو آوای آبادی من‏

صدای تو هیهای ویرانی من‏

صدای تو معنای ایرانی من‏

صدای تو…

‏ ای دوست!‏ ای من!‏ کجایی؟

که از ناکجاها می‌آیی

و از من مرا می‌ربایی

و من هیچ، من هیچ‌تر ‏من نه من

من منم تا می‌آیی

و سیمِ نسیم است اینک

که بندد میان تو تا من پل، ای دوست!‏

و موسیقی غربت من نثار صدایت

سکوتِ نُتی آه دارد

که در انفجارش، من از اشکِ خونین

به روی صدایت فشانم گل ای دوست

▨ 

اسماعیل خویی این شعر را به محمدرضا شجریان تقدیم کرده