زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست ۰۲۶

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست ۰۲۵...

خیال روی تو در هر طریق همره ماست ۰۲۳...

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست ۰۲۲...

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست ۰۲۱...

روزه یک سو شد و عید آمد و دلها برخاست ۰۲۰...

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست ۰۱۹...

ساقیا آمدن عید مبارک بادت ۰۱۸...

سینه‌ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت ۰۱۷...

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت ۰۱۶...