یدالله رویایی | میوه‌های ملال

▨ نام شعر: میوه‌های ملال

▨ شاعر: یدالله رویایی

▨ با صدای: یدالله رویایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــ

تو می‌گریزی و من، در غبار رویاها

هزار پنجره را بی‌شُکوه می‌بندم

به باغ سبزِ نوید تو می‌سپارم خویش

هزار وسوسه را در ستوه می‌بندم

تو می‌گریزی و پیوند روزهای دراز

مرا چو قافلهٔ سنگ و سرب می‌گذرد

درنگِ لحظهٔ سنگینِ انتظار، چو کوه

به چشمِ خستهٔ من، پای درد می‌فشرد

تو می‌گریزی چونان که آب از سر سنگ

ز سنگِ لال نخیزد نه شِکوه، نه فریاد

تو می‌گریزی چونان که از درخت، نسیم

درختِ بسته نداند گریختن با باد

تو می‌گریزی و با من نمی‌گریزی، لیک

غمِ گریز تو بالِ شکیب می‌شکند

چو از نیامدنت بیم می‌کنم، با من

نگاهِ سبز تو نقش فریب می‌شکند

بیا که جلوهٔ بیدارِ هر چه تنهایی‌ست

به نوشخندِ گوارای مهر، خواب کنیم

به رویِ تشنگیِ بی‌گناهِ لب‌هامان

هزار بوسهٔ نشکفته را خراب کنیم

تو می‌گریزی اما -دریغ! می‌ماند

خیال خستهٔ شب‌ها و میوه‌های ملال

اگر درست بگویم، نمی‌توانم باز

به دست حوصله بسپارم آرزوی وصال

▨

یدالله رویایی

شعر «میوه‌های ملال» از مجموعه شعر از دوستت دارم‌

شامل شعرهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۷

چاپ اول: ۱۳۴۷