غزل چهل و هشتم - شادی و خوش‌دلی

شادی و خوش‌دلی

غزل شمارهٔ ۱۷۱۰

با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم

با چشم تو ز باده و خَمّار فارغیم

خانه گرو نهاده و در کوی تو مقیم

دکان خراب کرده و از کار فارغیم

رختی که داشتیم به یغما ببُرد عشق

از سود و از زیان و ز بازار فارغیم

دعویّ عشق وانگه ناموس و نام و ننگ؟

ما ننگ را خریده و از عار فارغیم

غم را چه زَهره باشد تا نام ما بَرَد

دستی بزن که از غم و غمخوار فارغیم

ای روترش که کاله گران است چون خرم؟  

بگذر، مخر که ما ز خریدار فارغیم

ما را مسلم آمد شادی و خوش‌دلی

کز باد و بود اندک و بسیار فارغیم

بررفت و برگذشت سرِ ما ز آسمان

کز ذوق عشق از سر و دستار فارغیم

درسی که عشق داد فراموش کِی شود؟

از بحث و از جدال و ز تکرار فارغیم

آهن ربای جذب رفیقان کشید حرف

ور نی در این طریق ز گفتار فارغیم

با نور روی مفخر تبریز شمس دین

از شمسِ چرخ گنبد دوار فارغیم