میکل آنجلو آنتونیونی یکی از کارگردانان معرف دوران اوج سینمای ایتالیا است، فیلمسازی که به عنوان یک مولف حکایت رابطههای ناتمام انسانی به همراهی جدایی و ناکامی را ملاک روایتگری در سینمایش قرار داده بود.میکل آنجلو روایتگر گمگشتگی و سرگردانی مدام بشر و جستجو و تکاپوی برای درکی دقیق از خود و رسیدن به رهایی احتمالی از منجلاب فرار مدام از خود و به در و دیوار جهان کوبیدن و کمتر و کمتر نتیجه گرفتن است. این همه اما در امتزاجی انکار ناپذیر میان فرم و محتوا رقم خورده است و تصویر،معماری،قاببندی و روایت بصری ملاک سخن گفتن فیلمساز و سفر به درون جهان شخصیتها است
اولین نفر کامنت بزار
سینمای #کیومرث_پوراحمد سینمای جنگیدن در دل تلخی...
سینما ذاتا از جنس #اعتراض است. اعتراضی که موتور...
#خودکشی به عنوان یک رفتار حجیم و غلیظ دراماتیک ...
#اکبر_عبدی یک اتفاق منحصر به فرد است در سینمای ...
سینما ذاتا ریشه در طغیان و شورش دارد.طغیان علیه...
تاریخ سینما بازیگران خوش اقبال و جذاب کم نداشته...
#باران در سینما، نماد جمیع احساسات بشری است و ا...
«مونیکا آنا ماریا بلوچی» قطعا بیش از آنکه بازیگ...
آسانسور مثل بسیاری از سرزمینها،شهرها،ساختمانه...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است