سینما ذاتا ریشه در طغیان و شورش دارد.طغیان علیه آنچه هست و حرکت به سمت آنچه و آنطور که می‌تواند باشد.شورش علیه تکرار و پرواز به سمت طور دیگری بودن را لمس کردن.

در دل ذات عاصی سینما اما مجموعه شخصیت‌هایی بوده‌اند که طغیان را به اوج رسانده‌اند و تک و تنها سراغ آنچه مراد و باورشان بوده رفته‌اند، حتی اگر هدفشان در دهان اژدها و یا در عمق دست نیافتنی منتهی به مرگ باشد.

در این اپیزود از پادکست رادیو ۱۰۸۰ سراغ قهرمان‌ها و شخصیت‌هایی رفته‌ایم که بین عافیت‌طلبی و پایبند بودن به باورهایشان، دومی را برگزیدند و چشم در چشم خطر و نابودی، #رقص_با_مرگ را انتخاب کردند تا مردن را هم تحقیر کرده باشند که نمیرند.