غزل و تعبیر شماره 476 - غزل شماره 476

غزل شماره 476: نسيم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی تو پيک خلوت رازی و ديده بر سر راهت به مردمی نه به فرمان چنان بران که تو دانی بگو که جان عزيزم ز دست رفت خدا را ز لعل روح فزايش ببخش آن که تو دانی من اين حروف نوشتم چنان که غير ندانست تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی خيال تيغ تو با ما حديث تشنه و آب است اسير خويش گرفتی بکش چنان که تو دانی اميد در کمر زرکشت چگونه ببندم دقيقه‌ايست نگارا در آن ميان که تو دانی يکيست ترکی و تازی در اين معامله حافظ حديث عشق بيان کن بدان زبان که تو دانی تعبیر غزل 476: همواره امید خود را حفظ کنید که انسان با امید می تواند پله های موفقیت را یکی پس از دیگری طی کند. ایمان خود را حفظ کنید و به خداوند توکل داشته باشید تا به ساحل نجات برسید. کمی سرگردان و آشفته شده اید، این پریشانی به خاطر دوستی با افراد جاهل و نادان است. تیزهوش و زرنگ باشید تا در معامله سودی خوبی به دست آورید.