غزل و تعبیر شماره 481 - تعبیر شماره 481

غزل شماره 481: بشنو اين نکته که خود را ز غم آزاده کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد حاليا فکر سبو کن که پر از باده کنی گر از آن آدميانی که بهشتت هوس است عيش با آدمی ای چند پری زاده کنی تکيه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی اجرها باشدت ای خسرو شيرين دهنان گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی خاطرت کی رقم فيض پذيرد هيهات مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ ای بسا عيش که با بخت خداداده کنی ای صبا بندگی خواجه جلال الدين کن که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی تعبیر غزل 481: قناعت پیشه کنید و به آن چه دارید راضی باشید تا در آرامش زندگی کنید و دچار اندوه نگردید. از دنیاطلبی و حرص و آز برای مال دنیا برحذر باشید و به خداوند توکل کنید. برای رسیدن به مراد دل باید تلاش کنید و زندگی را بر پایه توانایی و قابلیت های خود تنظیم کنید. قبل از اقدام به هر کاری خوب به جوانب آن فکر کرده و خود را آماده سازید.