غزل و تعبیر شماره 485 - تعبیر شماره 485

غزل شماره 485: ساقيا سايه ابر است و بهار و لب جوی من نگويم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی بوی يک رنگی از اين نقش نمی‌آيد خيز دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی سفله طبع است جهان بر کرمش تکيه مکن ای جهان ديده ثبات قدم از سفله مجوی دو نصيحت کنمت بشنو و صد گنج ببر از در عيش درآ و به ره عيب مپوی شکر آن را که دگربار رسيدی به بهار بيخ نيکی بنشان و ره تحقيق بجوی روی جانان طلبی آينه را قابل ساز ور نه هرگز گل و نسرين ندمد ز آهن و روی گوش بگشای که بلبل به فغان می‌گويد خواجه تقصير مفرما گل توفيق ببوی گفتی از حافظ ما بوی ريا می‌آيد آفرين بر نفست باد که خوش بردی بوی تعبیر غزل 485: ایام کامیابی فرا رسیده و دور گردون به کام شما می چرخد، قدر فرصت های پیش رو را بدانید. لطف و رحمت خداوند شامل حالتان می شود و لذت و شادی در زندگی تان جریان می یابد. مراقب باشید که در دوران خوشی و سرور دچار غرور و خودبینی نشوید که شادی ها ماندگار و جاودان نخواهد ماند. از این فرصت برای ساختن آینده بهتر استفاده کنید.