غزل و تعبیر شماره 471 - غزل شماره 471

غزل شماره 471: ز دلبرم که رساند نوازش قلمی کجاست پيک صبا گر همی‌کند کرمی قياس کردم و تدبير عقل در ره عشق چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی بيا که خرقه من گر چه رهن ميکده‌هاست ز مال وقف نبينی به نام من درمی حديث چون و چرا درد سر دهد ای دل پياله گير و بياسا ز عمر خويش دمی طبيب راه نشين درد عشق نشناسد برو به دست کن ای مرده دل مسيح دمی دلم گرفت ز سالوس و طبل زير گليم به آن که بر در ميخانه برکشم علمی بيا که وقت شناسان دو کون بفروشند به يک پياله می صاف و صحبت صنمی دوام عيش و تنعم نه شيوه عشق است اگر معاشر مايی بنوش نيش غمی نمی‌کنم گله‌ای ليک ابر رحمت دوست به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی چرا به يک نی قندش نمی‌خرند آن کس که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی سزای قدر تو شاها به دست حافظ نيست جز از دعای شبی و نياز صبحدمی تعبیر غزل 471: مدتی است دچار تردید و دودلی شده اید و به کاری که انجام می دهید شک پیدا کرده اید. این تردیدها را کنار گذاشته و با عزم راسخ به مسیرتان ادامه دهید. در راه رسیدن به هدف با فرد باتجربه مشورت کنید تا به بیراهه کشیده نشوید. از موانع نهراسید. بدون تلاش و پشتکار نمی توان به موفقیت رسید، همواره به یاد خدا بوده و به خودش توکل کنید تا با آرامش به کار خود ادامه دهید.