غزل و تعبیر شماره 472 - غزل شماره 472

غزل شماره 472: احمد الله علی معدله السلطان احمد شيخ اويس حسن ايلخانی خان بن خان و شهنشاه شهنشاه نژاد آن که می‌زيبد اگر جان جهانش خوانی ديده ناديده به اقبال تو ايمان آورد مرحبا ای به چنين لطف خدا ارزانی ماه اگر بی تو برآيد به دو نيمش بزنند دولت احمدی و معجزه سبحانی جلوه بخت تو دل می‌برد از شاه و گدا چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی برشکن کاکل ترکانه که در طالع توست بخشش و کوشش خاقانی و چنگزخانی گر چه دوريم به ياد تو قدح می‌گيريم بعد منزل نبود در سفر روحانی از گل پارسيم غنچه عيشی نشکفت حبذا دجله بغداد و می ريحانی سر عاشق که نه خاک در معشوق بود کی خلاصش بود از محنت سرگردانی ای نسيم سحری خاک در يار بيار که کند حافظ از او ديده دل نورانی تعبیر غزل 472: اراده آهنین و محکمی دارید. بخت و اقبال به شما روی آورده و معجزه ای در شرف وقوع است که همگان را به حیرت وامی دارد. برای پیروزی در کارها باید همه تلاش خود را به کار گیرید. به زودی سفر زیارتی کربلا در پیش دارید، در طول سفر به آرامش عجیبی می رسید و اتفاقات معنوی خوبی برای شما رخ می دهد که چشم و دل تان را روشن خواهد کرد.