غزل و تعبیر شماره 392 - غزل شماره 392

غزل شماره 392: دانی که چيست دولت ديدار يار ديدن در کوی او گدايی بر خسروی گزيدن از جان طمع بريدن آسان بود وليکن از دوستان جانی مشکل توان بريدن خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ وان جا به نيک نامی پيراهنی دريدن گه چون نسيم با گل راز نهفته گفتن گه سر عشقبازی از بلبلان شنيدن بوسيدن لب يار اول ز دست مگذار کخر ملول گردی از دست و لب گزيدن فرصت شمار صحبت کز اين دوراهه منزل چون بگذريم ديگر نتوان به هم رسيدن گويی برفت حافظ از ياد شاه يحيی يا رب به يادش آور درويش پروريدن تعبیر غزل 392: از فرصت های ارزشمندی که ایجاد شده به بهترین شکل ممکن استفاده کنید. از کینه و کدورت برحذر باشید که قلب را سیاه می کند، از در آشتی و صفا با دیگران وارد شوید. دوستان خوب و باوفا جواهرات ارزشمند در زندگی هستند که رسیدن به مقصود بدون حضور آن ها میسر نخواهد شد. با دیگران صادق و یکرنگ باشید تا نتایج خوب آن را در زندگی مشاهده کنید.