غزل و تعبیر شماره 396 - غزل شماره 396

غزل شماره 396: صبح است ساقيا قدحی پرشراب کن دور فلک درنگ ندارد شتاب کن زان پيشتر که عالم فانی شود خراب ما را ز جام باده گلگون خراب کن خورشيد می ز مشرق ساغر طلوع کرد گر برگ عيش می‌طلبی ترک خواب کن روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند زنهار کاسه سر ما پرشراب کن ما مرد زهد و توبه و طامات نيستيم با ما به جام باده صافی خطاب کن کار صواب باده پرستيست حافظا برخيز و عزم جزم به کار صواب کن تعبیر غزل 396: مادیات و مال دنیا به هیچکس وفا نکرده و برای کسی باقی نخواهد ماند. در زندگی به مادیات دلبسته و مغرور نشوید زیرا سرانجام باید پا روی دلبستگی خود گذاشته و پول و ثروت را در دنیای فانی رها کنید و به دیار باقی بشتابید. سعی کنید دست به خیر داشته و در انجام کارهای خوب و شایسته از دیگران پیشی بگیرید، به عبادت پروردگار مشغول باشید و نیت دل را خالص کنید که خداوند همیشه یار و یاور شما خواهد بود.