غزل و تعبیر شماره 377 - غزل شماره 377

غزل شماره 377: ما شبی دست برآريم و دعايی بکنيم غم هجران تو را چاره ز جايی بکنيم دل بيمار شد از دست رفيقان مددی تا طبيبش به سر آريم و دوايی بکنيم آن که بی جرم برنجيد و به تيغم زد و رفت بازش آريد خدا را که صفايی بکنيم خشک شد بيخ طرب راه خرابات کجاست تا در آن آب و هوا نشو و نمايی بکنيم مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه کار صعب است مبادا که خطايی بکنيم سايه طاير کم حوصله کاری نکند طلب از سايه ميمون همايی بکنيم دلم از پرده بشد حافظ خوشگوی کجاست تا به قول و غزلش ساز نوايی بکنيم تعبیر غزل 377: برای رسیدن به مراد دل باید از مسیر سخت با پستی بلندی های بسیار عبور کنید، اراده آهنین و همت عالی برای عبور از سختی های این راه نیاز است. مراقب باشید که به بیراهه کشیده نشوید، از همفکری دوستان دلسوز و دانا استفاده کرده و صبوری پیشه کنید تا انشالله به سرمنزل مقصود برسید.