غزل و تعبیر شماره 375 - غزل شماره 375

غزل شماره 375: صوفی بيا که خرقه سالوس برکشيم وين نقش زرق را خط بطلان به سر کشيم نذر و فتوح صومعه در وجه می‌نهيم دلق ريا به آب خرابات برکشيم فردا اگر نه روضه رضوان به ما دهند غلمان ز روضه حور ز جنت به درکشيم بيرون جهيم سرخوش و از بزم صوفيان غارت کنيم باده و شاهد به بر کشيم عشرت کنيم ور نه به حسرت کشندمان روزی که رخت جان به جهانی دگر کشيم سر خدا که در تتق غيب منزويست مستانه‌اش نقاب ز رخسار برکشيم کو جلوه‌ای ز ابروی او تا چو ماه نو گوی سپهر در خم چوگان زر کشيم حافظ نه حد ماست چنين لاف‌ها زدن پای از گليم خويش چرا بيشتر کشيم تعبیر غزل 375: همواره به یاد پروردگار باشید و از عبادت و دعا دست برندارید، از گناه دوری کنید و پول پرستی را کنار بگذارید که همه مشکلات دنیا با مادیات حل نخواهد شد. از روزی بترسید که به آخر راه رسیده و توشه ای برای آخرت خود فراهم نکرده باشید. از دنیا لذت ببرید اما نه لذت های آلوده به هوا و هوس و گناه و بکوشید در تقوا و ایمان از دیگران پیشی بگیرید.