غزل و تعبیر شماره 380 - غزل شماره 380

غزل شماره 380: بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گويم که من دلشده اين ره نه به خود می‌پويم در پس آينه طوطی صفتم داشته‌اند آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گويم من اگر خارم و گر گل چمن آرايی هست که از آن دست که او می‌کشدم می‌رويم دوستان عيب من بی‌دل حيران مکنيد گوهری دارم و صاحب نظری می‌جويم گر چه با دلق ملمع می گلگون عيب است مکنم عيب کز او رنگ ريا می‌شويم خنده و گريه عشاق ز جايی دگر است می‌سرايم به شب و وقت سحر می‌مويم حافظم گفت که خاک در ميخانه مبوی گو مکن عيب که من مشک ختن می‌بويم تعبیر غزل 380: بسیار پریشان و سردرگم هستید و نمی دانید برای آینده چه راهی را در پیش گرفته و چه اهدافی برای خود تعیین کنید. منتظر نباشید که دیگران به جای شما فکر کنند و تصمیم بگیرند! با خودتان خلوت کنید و درباره اهدافی که دارید خوب فکر کنید و مواردی که لازم است تغییر دهید و بهترین تصمیمات را اتخاذ کنید، سپس با اراده قوی و همت عالی برای رسیدن به آن ها تلاش کنید.