غزل و تعبیر شماره 376 - غزل شماره 376

غزل شماره 376: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشيم سخن اهل دل است اين و به جان بنيوشيم نيست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد چاره آن است که سجاده به می بفروشيم خوش هواييست فرح بخش خدايا بفرست نازنينی که به رويش می گلگون نوشيم ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است چون از اين غصه نناليم و چرا نخروشيم گل به جوش آمد و از می نزديمش آبی لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشيم می‌کشيم از قدح لاله شرابی موهوم چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشيم حافظ اين حال عجب با که توان گفت که ما بلبلانيم که در موسم گل خاموشيم تعبیر غزل 376: اندوهگین نباشید. غم و غصه را رها کنید و به شیرینی های زندگی فکر کنید. اگرچه روزها به سختی می گذرد و ناراحتی های زیادی را تحمل کرده اید اما می توان از دل این غم و غصه نیز شادی ها را بیرون کشید. اگر در راه رسیدن به مقصود شکست خورده اید همچنان امید داشته باشید و صبوری پیشه کنید، شکست مقدمه پیروزی است و زندگی سرشار از پستی و بلندی ها.