غزل و تعبیر شماره 284 - تعبیر شماره 284

غزل شماره 284: هاتفی از گوشه ميخانه دوش گفت ببخشند گنه می بنوش لطف الهی بکند کار خويش مژده رحمت برساند سروش اين خرد خام به ميخانه بر تا می لعل آوردش خون به جوش گر چه وصالش نه به کوشش دهند هر قدر ای دل که توانی بکوش لطف خدا بيشتر از جرم ماست نکته سربسته چه دانی خموش گوش من و حلقه گيسوی يار روی من و خاک در می فروش رندی حافظ نه گناهيست صعب با کرم پادشه عيب پوش داور دين شاه شجاع آن که کرد روح قدس حلقه امرش به گوش ای ملک العرش مرادش بده و از خطر چشم بدش دار گوش تعبیر غزل 284: برای رسیدن به سرمنزل مقصود و دستیابی به آرزوها باید تلاش عالی و پشتکار داشته باشید. سختی هایی که در مسیر وجود دارد طبیعی است و باید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کنید. از روی ظاهر افراد قضاوت نکنید، برخی افراد به ظاهر دشمن هستند اما ممکن است تصور شما اشتباه باشد، توکل به حق داشته باشید و از دوستان فریبکار دوری کنید.