توضیحات
غزل شماره 157:
هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
پای از اين دايره بيرون ننهد تا باشد
من چو از خاک لحد لاله صفت برخيزم
داغ سودای توام سر سويدا باشد
تو خود ای گوهر يک دانه کجايی آخر
کز غمت ديده مردم همه دريا باشد
از بن هر مژهام آب روان است بيا
اگرت ميل لب جوی و تماشا باشد
چون گل و می دمی از پرده برون آی و درآ
که دگرباره ملاقات نه پيدا باشد
ظل ممدود خم زلف توام بر سر باد
کاندر اين سايه قرار دل شيدا باشد
چشمت از ناز به حافظ نکند ميل آری
سرگرانی صفت نرگس رعنا باشد
تعبیر غزل 157:
برای تحقق یافتن اهداف و آرزوها باید از همه لحظات زندگی استفاده کرده و آن ها را هدر ندهید. از کینه توزی و کدورت حذر کنید و مهربانی و عشق خود را نثار دیگران کنید. ثابت قدم باشید تا به مراد دل خود برسید. اندوهگین نباشید که با گله و شکایت درهای بسته باز نخواهد شد. از یاد خداوند غافل نشوید و با ایمان و توکل جلو بروید تا بتوانید بر سختی ها و غم و غصه غلبه کنید. به زودی مسافرتی پر برکت در پیش خواهید داشت.