غزل و تعبیر شماره 145 - تعبیر شماره 145

غزل شماره 145: چه مستيست ندانم که رو به ما آورد که بود ساقی و اين باده از کجا آورد تو نيز باده به چنگ آر و راه صحرا گير که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد دلا چو غنچه شکايت ز کار بسته مکن که باد صبح نسيم گره گشا آورد رسيدن گل و نسرين به خير و خوبی باد بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد صبا به خوش خبری هدهد سليمان است که مژده طرب از گلشن سبا آورد علاج ضعف دل ما کرشمه ساقيست برآر سر که طبيب آمد و دوا آورد مريد پير مغانم ز من مرنج ای شيخ چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد به تنگ چشمی آن ترک لشکری نازم که حمله بر من درويش يک قبا آورد فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند که التجا به در دولت شما آورد تعبیر غزل 155: نگران نباشید و غم و اندوه را از خود دور کنید که آخر و عاقبت کارها خوب خواهد بود. صبور باشید و از عجله کردن دست بردارید تا مشکلات حل شوند. به زودی خبر مسرت بخشی خواهید شنید به طوری که بیماری تان شفا پیدا می کند. نذرتان را ادا کنید، عهد و پیمان خود را فراموش نکنید. به زودی در کار و بار و تحصیل شاهد موفقیت های بزرگی خواهید بود. در دوران خوشی از یاد خداوند غافل نشوید.