غزل و تعبیر شماره 35 - تعبیر شماره 35

غزل شماره 35: برو به کار خود ای واعظ اين چه فريادست مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست ميان او که خدا آفريده است از هيچ دقيقه‌ايست که هيچ آفريده نگشادست به کام تا نرساند مرا لبش چون نای نصيحت همه عالم به گوش من بادست گدای کوی تو از هشت خلد مستغنيست اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی اساس هستی من زان خراب آبادست دلا منال ز بيداد و جور يار که يار تو را نصيب همين کرد و اين از آن دادست برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ کز اين فسانه و افسون مرا بسی يادست تعبیر غزل 35: مژده به شما باد که به هرچه بخواهید دست خواهید یافت و به هرچه دست بزنید طلا می شود. تغییرات شگفت انگیزی در کار و بارتان ایجاد شده که برکت را به زندگی شما سرازیر خواهد کرد. حال که ایام به کام شماست، شکر خداوند را به جای آورید که هر چه دارید از رحمت بی انتهای اوست. از فرصت های پیش آمده استفاده کنید و وقت را هدر ندهید. به زودی شک و تردید جای خود را به یقین خواهد داد و مسیر درست را پیدا می کنید. دست از گله و شکایت از روزگار بردارید که همه چیز روبراه خواهد شد و به مقصودتان خواهید رسید.