غزل و تعبیر شماره 30 - غزل شماره 30

غزل شماره 30: زلفت هزار دل به يکی تار مو ببست راه هزار چاره گر از چار سو ببست تا عاشقان به بوی نسيمش دهند جان بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست شيدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست ساقی به چند رنگ می اندر پياله ريخت اين نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست يا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم با نعره‌های قلقلش اندر گلو ببست مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع بر اهل وجد و حال در های و هو ببست حافظ هر آن که عشق نورزيد و وصل خواست احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست تعبیر غزل 30: ناامیدی را کنار بگذارید و برای رسیدن به مقصود تلاش کنید. مشکلات زیادی سر راه تان وجود دارد اما خداوند برای هر مشکل راه چاره ای قرار داده، پس از ناامیدی و نگرانی دست بردارید و عزم خود را جزم کنید. عشقی که بر اساس هوا و هوس های شیطانی باشد سرانجامی نخواهد داشت. گول ظاهر افراد به ظاهر دوست را خورده اید اما به خداوند اعتماد داشته باشید زیرا در نهایت راه ها برای شما باز شده و به سر منزل مقصود خواهید رسید.