غزل و تعبیر شماره 27 - غزل شماره 27

غزل شماره 27: در دير مغان آمد يارم قدحی در دست مست از می و ميخواران از نرگس مستش مست در نعل سمند او شکل مه نو پيدا وز قد بلند او بالای صنوبر پست آخر به چه گويم هست از خود خبرم چون نيست وز بهر چه گويم نيست با وی نظرم چون هست شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست گر غاليه خوش بو شد در گيسوی او پيچيد ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پيوست بازآی که بازآيد عمر شده حافظ هر چند که نايد باز تيری که بشد از شست تعبیر غزل 27: مدتی است در خواب غفلت به سر برده و از دنیا و زندگی ناامید و دلزده شده اید. اگرچه به نظر می رسد برای رسیدن به مقصود راه پر پیچ و خمی در پیش دارید و تلاش زیادی لازم است تا به هدف خود برسید، اما ناامیدی هیچ سودی برای شما نخواهد داشت. با توکل به خداوند و یاد او از جای برخاسته و به راهتان ادامه دهید. کاری که به دنبال انجامش هستید نتایج خوبی به همراه خواهد داشت، در طول مسیر از تجربه و کمک اطرافیان دلسوز استفاده کنید. مشکلات حل خواهد شد و روزهای خوش از راه خواهد رسید.