(صنم) من اینجا بی تو غم را دوست دارم دو چشم خیس نم را دوست دارم اگرچه خنده هایت پاره وقتی ست همین شادی کم را دوست دارم ترا با صد هزاران منطق و عقل و با شاید خودم را دوست دارم خدا جای خودش را دارد اما چه باید من صنم را دوست دارم نمیخاهم قسم با نام هر کس که با نامت قسم را دوست دارم فراموش از نگاه مردمانیم من اصلا این عدم را دوست دارم من از هر عاشقی بیزار بیزار ولی این یک رقم را دوست دارم .