به تو ای تو لبهايت ، همه آتشفشان ، همچون گل خورشيد ای تو چشمانت ، گذرگاهي ، به قلبي مهربان و پاك ای نگاهت نرم و ساده ، گرم و زيبا ، چون شعاعي نور ای تو لبخندت ، لطيف و پر سرور و شاد ای تو چون مهتاب ، بي همتا اي كه هم چون صبح زيبايي اي كه گرمي بخش اين جاني ********** بيا از پيله بيرون آ ، حباب ترس را بشكن ، بيا از خود به در كن نا اميدي را بيا تا ياس و افسوس و پشيماني نبندد پاي رفتن را بيا با من به فرداها بيا اميدوارانه بشوييم از تن افكار خود رنج مصائب را بيا تا پي بريزيم خانه ي اميد فردا را ********** اي تو با من مهربان چون من اي تو با من همره و همراه همچون تن اي تو از جانم هزاران بار شيرين تر پاك كن از فكر خود زنگار سرد نا رفاقت ها پاك كن تلخي سم اين تباني ها پاك كن از چهره ات اين گردهاي حسرت و افسوس و صد ها صد هزاران آه پاك كن از چشم خود اين اشكهاي نااميدي را ********** ملالت ها همه در خاطرات دور مي ميرند نا جوانمردان همه در حسرت يك يار مي سوزند باز كن لبخند را در صورتت تا بي نهايت ها باز كن بر چهره ات آن اشتياق و شور و مستي را