مونولوگی در خلوتِ شبانه: برای سکونِ در زمان و توقفی متفکرانه در مسیر زندگی خویشتن  / تا به صدای ذهنت گوش دهی/ و با خودت آشتی کنی / یک نفر شبیه تو هر شب در لوکیشینی از خلوتِ خود حضور دارد با خودش حرف می زند، حرف از گذشته، حال و آینده / رژه احساسات این وسط شنیدنی است / گویی آنچه می شنوی برشی از زندگی واقعی خود توست! (اپیزود های متوالی هم بصورت جمعی و هم مستقلا معنادار و دارای ابتدا و انتهاست)