سلسله مباحث استاد محمد شجاعی، موضوع حلم ، جلسه(7)

از دیدگاه استاد محمد شجاعی «حلم به معنی بردباری چیزی است که اگر نباشد انسان قطعاً تولد سالم به آخرت ندارد. بدون حلم به قول امروزیها ثواب‌دان انسان سوراخ است، یعنی شما هرچقدر هم که کار خیری انجام دهید، بدون حلم و خویشتن‌داری همه را از دست خواهید داد. فرمایش معصوم است که می فرماید: انسان بدون حلم هیچ عملی برایش باقی نمی ماند. اگر کسی بخواهد خوشبختی دنیا و آخرت را احراز کند، باید حلیم، خویشتندار، صبور و با حوصله باشد. بی‌حوصلگی و زودرنج بودن، زود دلتنگ شدن و مضطرب شدن و ... نمی‌گذارد که اخلاقی برای انسان بماند و همه چیز را فاسد می کند. حلم یعنی این‌که انسان ظرفیتش در معاشرت‌ها بالا رود؛ ممکن است سختش باشد، ولی این سختی را باید تحمل کند چرا که در حلم و در توهین‌هایی که با ما می‌شود فطرت اصلاً اذیت نمی‌شود، بلکه این طبیعت ماست که درگیر می شود. باید توجه داشت که بردباری میوه علم است، یعنی کسی می‌تواند بردبار باشد که آدم فهمیده و فقیهی باشد و به عبارتی دین را خوب فهمیده باشد.‌ هرچقدر شخص عاقل‌ و فهمیده‌تر باشد، حلیم‌تر و بردبارتر است. فرو بردن خشم به این معنی است که اگر شخصی خشمگین شد، مانع از بروز خشمش شود؛ نگذارد که این خشم ظهور پیدا کند و ...»