از منظر استاد محمّد شجاعی« جهنم یعنی عدم تطبیق با بهشت، عدم تطبیق را انسان از دنیا با خودش می برد. در واقع کسی آنجا کسی را اذیت نمی کند. آزار و شکنجه جهنم، آتش جهنم، چیزی است که ما خودمان می سازیم و با خودمان می بریم. در حرکت به سمت ابدیت، ما اگر مریض متولد شویم، بسته به سه عامل نوع بیماری، شدت بیماری و تعداد بیماری در درمانگاه بهشت، در بیمارستان بهشت که عبارت است از جهنم، حتماَ باید رنج درمان را تحمل کنیم. یکی از بدترین نوع بیماریها که بیماریش بیماری عارضی نیست بلکه سرطان است، حسادت و حسود بودن است. حسادت یک نوع سرطان است که اگر به دادش نرسید، کار به جایی میرسد که دیگر شخص درمان­پذیر نیست. وقتی انسان حسود می شود و نمی خواهد خودش را درمان کند، این بیماری همینطور می ماند و وقتی می خواهد به آخرت متولد شود، با خودش یک بیماری سرطانی می برد. اگر نتوانید در همین دنیا با آتش مبارزه، با آتش ریاضت، با آتش مهربانی و با آتش خیرخواهی خودتان را درمان کنید و ریشه­اش را در وجودتان از بین ببرید، با آتش جهنم باید درمانش کنید. به فرمایش معصومین «علیهم‌السلام» حسادت ریشه کفر و ریشه بسیاری از بیماری‌های جسمی و روحی است. حسادت، خشم نسبت به جریان نعمت‌های الهی وجنگ باخداست. حسادت نه تنها چیزی را نصیب حسود نمی‌کند، بلکه او رامورد خشم الهی قرار می‌دهد و موجب سلب بسیاری از نعمت‌های او می‌شود و به همین دلیل از احمقانه‌ترین صفات است. شخصی که شخصیتاً حسود است، اساساً تحمل رشد و پیشرفت و ترقی دیگران ، تحمل داراییهای دیگران (داراییهای مادی وداراییهای معنوی) را ندارد. همه کسانی که دچار حسادت می شوند، به خاطر تنگ­نظری و محدود بینی است که دچار این بیماری می شوند و.... .»