ژاک برل (۱۹۲۹- ۱۹۷۸)، زادۀ بروکسل و فرانسه‌زبان بود. اما شاید تحت تأثیر خانوادۀ پدری، خود را فلامان (فلمیش) می‌دانست و گهگاه به این زبان شعر می‌گفت. با اینحال او هیچگاه خود را شاعر معرفی نکرد. فروتنی حرفه‌ای برل تظاهر یا "اداهای هنرمندانه" نبود. یکرنگی و تواضعی چنان ناب و مطلق در منش و گفتار او بود و تعهدی چنان یک‌پارچه و تمام عیار به صداقت هنری داشت که مشابه آن را در میان معاصرانش شاید فقط در شخصیت و آثار کسانی چون اینگمار برگمان سوئدی یا توماس برنهارد اتریشی بتوان سراغ گرفت...