منطق پاتوفیزیولوژیک: چرا پلاسما حذف می‌شود؟

هدف اصلی TPE، حذف مواد بیماری‌زای محلول در پلاسمای بیمار است. این مواد مضر می‌توانند شامل موارد زیر باشند:   

• اتوآنتی‌بادی‌ها (Autoantibodies): این پروتئین‌های سیستم ایمنی به اشتباه به بافت‌های خودی بدن حمله می‌کنند و عامل اصلی بسیاری از بیماری‌های خودایمنی هستند. برای مثال، در بیماری میاستنی گراویس (Myasthenia Gravis)، اتوآنتی‌بادی‌ها به گیرنده‌های استیل‌کولین در محل اتصال عصب-عضله حمله کرده و باعث ضعف عضلانی می‌شوند. در سندرم گیلن-باره (Guillain-Barré Syndrome)، اتوآنتی‌بادی‌ها به غلاف میلین اعصاب محیطی آسیب می‌رسانند. TPE با حذف این آنتی‌بادی‌ها، به طور موقت حمله ایمنی را متوقف کرده و به بیمار فرصت بهبودی می‌دهد.   
• کمپلکس‌های ایمنی (Immune Complexes): این کمپلکس‌ها از اتصال آنتی‌بادی به آنتی‌ژن تشکیل شده و می‌توانند در بافت‌های مختلف مانند کلیه‌ها یا عروق خونی رسوب کرده و باعث التهاب و آسیب شوند.
• پاراپروتئین‌ها (Paraproteins): پروتئین‌های غیرطبیعی که توسط سلول‌های پلاسما در بیماری‌هایی مانند مولتیپل میلوما تولید می‌شوند و می‌توانند باعث افزایش ویسکوزیته خون (سندرم هایپرویسکوزیته) شوند.   
• سموم و متابولیت‌ها: در برخی موارد مسمومیت یا نارسایی حاد کبد، TPE می‌تواند برای حذف سموم متصل به پروتئین‌های پلاسما استفاده شود.