فروید علاوه بر نظریات انسان‌شناسانه، نظریات جامعه‌شناختی مهمی داشت. جامعه و نهادهای اجتماعی از دغدغه‌های اساسی فروید بود. وی برای شناخت بسیاری از ابعاد روان آدمی به رفتارهای اجتماعی انسان توجه می‌کرد. به همین خاطر فروید به دنبال فهم ریشه‌های رفتار آدمی در برخورد با دیگران در عرصه حیات اجتماعی بود و در همین راستا سرآغاز بعضی پدیده‌های اجتماعی یا فرهنگی مانند دین، اخلاق و تمدن را بررسی کرده است. فروید معتقد بود ایمان مذهبی امری کهنه، مضر و قابل نابود کردن است. او میان روش علمی و روش دین تفاوت قائل شده و روش علمی را ترجیح می‌داد. او معتقد بود علم به توصیف واقعیت و تحقیق در امور واقعی می‌پردازد اما دین، امر و نهی صادر می‌کند و از روش علمی دور می‌شود. فروید بیان می‌کرد که دین انسان را به آینده‌ای مبهم وعده می‌دهد در حالی‌که تکیه کردن بر امیال و آرزوهای آینده، نوعی «توهم» است و بسیاری از ترس‌های انسان نیز از توهم سرچشمه می‌گیرد.