مژده‌ی وصل تو کو کز سر جان برخیزم ۳۳۶

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۳۶

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

مژده‌ی وصل تو کو کز سر جان برخيزم

طاير قدسم و از دام جهان برخيزم

به ولای تو که گر بنده‌ی خويشم خوانی

از سر خواجگی کون و مکان برخيزم

يا رب از ابر هدايت برسان بارانی

پيشتر زان که چو گردی ز ميان برخيزم

خيز و بالا بنما ای بت شيرين‌حرکات

کز سر جان و جهان دست‌فشان برخيزم*

گر چه پيرم تو شبی تنگ در آغوشم کش

تا سحرگه ز کنار تو جوان برخيزم

روز مرگم نفسی مهلت ديدار بده

تا چو حافظ ز سر جان و جهان برخيزم

بر سر تربت من با می و مطرب بنشين

تا به بويت ز لحد رقص‌کنان برخيزم