شمارۀ 172 - غزلی از غلامعلی حداد عادل

خانه‌ای در کوچه‌باغ دل،‌ پذیرای همه



ای دو چشمانت چراغ شام یلدای همه

آفتاب صورتت خورشید فردای همه

ای دل دریایی‌ات کشتی‌نشینان را امید

ای دو چشم روشنت فانوس دریای همه

خنده‌های گاه گاهت خندۀ خورشید صبح

شعلۀ لرزان آهت شمع شب‌های همه

ای پیام دل‌نشینت بارش باران نور

وی کلام آتشینت آتشِ نای همه

قامتت نخل بلند گلشن آزادگی

سرو سرسبزی سزاوار تماشای همه

گر کسی از من نشانی از تو جوید گویمش

خانه‌ای در کوچه باغ دل،‌ پذیرای همه

لاله‌زار عمر یک دم بی گل رویت مباد

ای گل رویت بهار عالم آرای همه